سوال همیشگی بین گروه توسعه و تست این است که “چرا بایستی موارد آزمون (Test Case) نوشت؟ ” من فکر می‌کنم که بیشترافراد تیم، نوشتن آن را بسیار زمان بر و پرهزینه دانسته و ترجیح می‌دهند که به آن فکر نکرده و انجام ندهند. با این حال به نظرم دلایل بسیارمعتبری برای نوشتن موارد آزمون وجود دارد.
یادتان باشد که شما تنها تستر شرکت نیستید و نخواهید بود! بنابراین تسترهای شرکت به اطلاعات مستندی احتیاج دارند که چگونگی تست بخش‌های مختلف برنامه را شرح داده باشد. این اطلاعات مستند چیزی جز موارد آزمون (Test Case) نیست! تسترها با استفاده از آن می‌توانند برنامه را بارها و بارها تست کنند. هم‌چنین با پیشرفت برنامه و اضافه شدن قابلیت‌های جدید، قابلیت‌های قبلی نیز دوباره تست می‌شوند. با داشتن موارد آزمون، تست قابلیت‌‌‌ها برای تستر بسیار سریع‌تر، راحت‌تر و در زمان کم‌تر انجام می‌شود. هم‌چنین با اجرای دوباره آن‌ها، شما اطمینان دارید که قابلیت‌‌‌ها به درستی اجرا شده‌اند. به عبارتی می‌توان گفت که طراحی با جزئیات و کامل، تست رگرسیون را به خوبی پوشش می‌دهد.
از جهتی دیگر با نوشتن آن‌ها، اسکریپت‌های تست خودکار نوشته‌‌اید! به‌‌این صورت که با نوشتن و اجرای دستی آن‌ها در ادامه روند تکمیل برنامه، تست‌های شما نیز وسیع‌تر خواهند شد و آن‌ها را به تست‌های اتوماتیک تبدیل خواهید کرد. علاوه‌بر‌‌این فردی که یک اسکریپت اتوماسیون را ایجاد می‌کند همیشه همان شخص طراح نیست یا حتی انجام تست به صورت دستی نیز شاید به عهده او نباشد. نوشتن تست اتوماتیک نیاز به موارد آزمون با جزئیات کامل دارد. یادتان باشد اطلاعاتی که در موارد آزمون وجود دارد در اسکریپ‌‌‌ها لزوما نیست.
طراحی دقیق و با جزئیات، به تیم کنترل کیفیت (QA) درجهت یادگیری برنامه کمک خواهد کرد. تمامی‌افراد تیم تست بایستی موارد آزمون محصولات مرتبط خودشان را حداقل یک بار کامل اجرا کنند.این اجرا، باعث یادگیری برنامه، یادگیری سیستم مدیریت آزمون و یادگیری فرآیندها شده که به تسلط شخص به برنامه مورد نظر می‌انجامد.
ذکر‌‌این نکته مهم است که نوشتن آن‌ها برای به خطر انداختن “امنیت شغلی” برای تستری که مایل نیست دانش خود را به اشتراک بگذارد، محسوب نمی‌شود. بسیاری از افراد اطلاعات برنامه‌های شرکت را در ذهن نگهداری کرده و حاضر به انتشار آن نیستند. به این ترتیب برای ماندن در شرکت از‌‌این استراتژیک استفاده می‌کنند. به طور حتم شرکت، فردی که تنها شخصی است که درمورد XYZ برنامه می‌داند، را از دست نمی‌دهد. با این حال فرد فرصت رشد خود را محدود می‌کند.
اگر شما تنها شخصی هستید که در مورد بخشی از برنامه‌‌ای اطلاع دارید، شرکت برای محافظت از‌‌این اطلاعات مسئولیت تازه‌‌ای نمی‌تواند به شما بدهد. طوری موارد آزمون را طراحی کنید که شخص دیگری قادر به تست آن‌ها باشد. بنابراین با داشتن تمامی اطلاعات برنامه در آن‌ها، مسئولیت نگهداری اطلاعات برنامه به عهده شما نبوده و از فرصت‌های جدید پیش آمده برای رشد حرفه‌‌ای خود استفاده کنید. شما می‌توانید با رفتن به کلاس آموزشی، همکاری در موقعیت جدید در یک تیم یا شرکت، انتقال اطلاعات به شخص دیگر و تلاش برای توسعه‌های جدید شرکت و … دانش خود را به اشتراک بگذارید.
