می خواهیم نگاهی دقیقتری به برنامه های کاربردی وب که با استفاده از الگوی MVC طراحی شده اند بیاندازیم. مرورگر وب از یک درخواست HTTP برای برقراری ارتباط و انتقال عمل کاربر به سرور استفاده می کند. سرور پس از پردازش، یک شی نمایش تولید می کند و آن را در قالب یک بسته پاسخ HTTP به مشتری بر می گرداند.
الگوی MVC زمانی استفاده می شود که درخواست HTTP به سرور می رسد. سرور باید بر اساس اطلاعات موجود در درخواست HTTP، مانند URL و نوع پارامترها، درخواست را پردازش کند. هنگامی که پردازش درخواست به پایان برسد، و احتمالا مدلی ایجاد یا به روز رسانی شود، سرور ادامه مسئولیت پاسخ کاربر را بر عهده شی نمایش قرار می دهد. شی نمایش به نوبه خود با استفاده از پاسخ HTTP هر گونه اطلاعات را، مانند صفحات HTML و یا داده های یک سند اکسل، به مشتری انتقال می دهد.
یک فریم ورک خوب بین دریافت درخواست و پردازش آن تفاوت می گذارد. به عبارت دیگر، توزیع کننده مشخص می کند کدام کنترلر برای پردازش درخواست مورد نیاز است، در حالی که کنترلر خود عمل پردازش را انجام می دهد. این جدایی، نیاز به پردازش های غیر ضروری درخواست HTTP را در زمان اجرای کنترل حذف می کند و باعث تمیز شدن کد برنامه و وابستگی کمتر به HTTP می شود. این جدایی قابلیت تست را افزایش داده و امکان استفاده مجدد کد را بیشتر می کند.
شکل زیر نشان می دهد که چگونه یک درخواست توسط یک چارچوب وب و با استفاده از مفاهیم بالا مدیریت می شود.
وب MVC معمولی با استفاده از یک توزیع کننده و کنترلرها – Spring MVC
