فیلم‌برداری سه بعدی و قابلیت پخش ویدیوهای 3D در نمایشگرهای خانگی دروازه‌ای جدید را بر روی تلویزیون‌های خانگی گشود. القای حس واقعی صحنه‌ها و لمس اتفاقات فیلم از امکاناتی بود که سینمای سه بعدی برای کاربران خود به ارمغان می‌آوردند. تماشای این ویدیوها تنها با عینک‌های مخصوص امکان‌پذیر بود چراکه تطبیق فرم‌های معمولی بر فرم‌های 3 بعدی تنها از طریق تجزیه و تحلیل سکانس‌ها در پروسه‌های پردازشی این عینک‌ها صورت می‌گرفت.

با پیشرفت تکنولوژی و بهره‌گیری تلویزیون‌های خانگی از قابلیت‌های بیشتر نقش این عینک‌ها کم رنگ شده تا درنهایت شاهد تولید و عرضه تلویزیون‌هایی بودیم که کاربران را قادر می‌ساخت تا بدون نیاز به عینک‌های سه بعدی به تماشای فیلم‌ها و ویدیوهای 3D بپردازند.

با اضافه شدن قابلیت پخش فیلم‌های سه بعدی به نمایشگرهای خانگی، مسئولین سینمای سه بعدی نیز به فکر ایجاد چالشی برای سینما دوستان افتادند. هم اکنون بسیاری از سینماهای سراسر جهان همانند تلویزیون‌های خانگی قابلیت پخش فیلم‌های سه بعدی را دارند اما متاسفانه عاشقان سینمای سه بعدی مجبورند برای تماشای این نوع فیلم‌ها عینک‌های بزرگ و خسته کننده 3D را بر روی چشمان خود تحمل کنند.

محققان و کارشناسان دانشگاه MIT با همکاری موسسه وایزرمن اسرائیل روشی علمی را برای ایجاد سینماهای سه بعدی بدون نیاز به عینک‌های خسته کننده پیش گرفته‌اند. آنها با بهره‌گیری از نوعی آینه انعکاسی در قالب لنزهایی مخصوص موفق به تطبیق فضای سه بعدی فیلم با چشم‌های غیرمسلح تماشاگران شدند.

محققین معتقدند برای ایجاد فضای سه بعدی لازم است تا در سینماها از 50 لنز انعکاسی در ترکیب با آینه‌هایی مخصوص استفاده شود تا افرادی که برای تماشای فیلم به سینما می‌آیند بدون نیاز به عینک به‌طور مستقیم به تماشای سکانس‌های سه بعدی فیلم بپردازند.

اگرچه هزینه ساخت نمونه‌های اولیه بسیار زیاد بوده و مراحل تولید آن از پیچیدگی خاصی پیروی می‌کند اما می‌توان امیدوار بود که با بهینه‌سازی این تکنولوژی، تئاترها و سینماها وارد عصری جدیدی از پخش فیلم‌های 3 بعدی خواهند شد.