اگر سازمان‌های جاسوسی بخواهند که گجت هایی با قابلیت خود ویران شونده را تولید کنند، احتمالا باید تمرکز اصلی خود را بر روی منبع انرژی آن قرار دهند تا در صورت تمایل، گجت مورد نظر از کار بیفتد. مدت زمان زیادی‌ست که گروه‌های مختلف تلاش دارند تا باتری های خود ویرانگر را توسعه دهند که برخی از آنها با موفقیت‌هایی همراه بوده، اما هیچ کدام به مرحله تولید نهایی نرسیده است.

باتری های خود ویرانگر جدید می‌توانند در مدت زمان کوتاهی در آب حل شوند

اما اطلاعات جدیدی که از سوی تیم تحقیقاتی دانشگاه ایالتی آیووا منتشر شده، نشان می‌دهد که محققین موفق به تولید باتری های خود ویرانگر جدیدی شده‌اند که شاید بتواند رویای باتری های موقتی را به حقیقت تبدیل کند. این باتری یون-لیتیومی جدید با داشتن مقاومت و پایداری بالا، می‌تواند انرژی مورد نیاز برای یک ماشین حساب را 15 دقیقه فراهم نموده و پس از تماس با آب نیز در عرض 30 دقیقه، حل شود.

باتری های خود ویرانگر جدید دانشگاه آیووا، 1 میلی‌متر ضخامت و 5 میلی‌متر طول داشته و در توسعه آن نیز از تکنولوژی های معمول برای ساخت باتری های یون-لیتیومی استفاده شده است. اگرچه بر خلاف باتری های معمول، پلیمرهای آنها در آب با تجزیه و در نهایت متورم شدن، شکسته شده و از یکدیگر جدا می‌شوند و در نتیجه دیگری اثری از باتری باقی نخواهد ماند.

البته هنوز زمان زیادی تا توسعه نسخه نهایی این باتری ها باقی مانده و اینطور که سازندگان نیز اعلام کرده‌اند، آنها با دو چالش اصلی رو به رو هستند؛ اول اینکه آنها باید باتری های خود ویرانگر را با انرژی بالاتری تولید نمایند تا امکان استفاده آنها در گجت ها و ابزار بزرگ‌تر از ماشین حساب فراهم شود. و دوم، محققین هنوز دانش مورد نیاز برای شکستن پلیمرها در باتری های با ساختار پیجیده تر را نداشته و اگر تکنولوژی آن نیز موجود باشد، مدت زمان زیادی برای از بین رفتن این باتری ها نیاز خواهد بود.

بر خلاف دیگر بررسی‌هایی که پیش از این انجام شده، محققین دانشگاه آیووا موفق به تولید یک باتری بسیار کوچک شده‌اند که می‌تواند در آب حل شود و شاید همین موضوع بتواند آغازگر راهی درست برای تولید چنین باتری هایی باشد.