تاکنون مطالعات و بررسی‌های زیادی بر روی چگونگی شکل گیری ماه انجام شده است و نتایج جالب و متفاوتی نیز به دست آمد. اکنون یک مطالعه‌ی جدید می‌تواند به حل این معما کمک کند و به بسیاری از ابهامات پاسخ دهد. بیش از 70 سال پیش در سال 1945، نخستین انفجار اتمی بر روی زمین اتفاق افتاد و دانشمندان با بررسی نشانه‌های به جا مانده از این انفجار، سعی دارند تا به درک بهتری از چگونگی تشکیل ماه دست پیدا کنند.

در تاریخ 16 جولای سال 1945 ارتش آمریکا نخستین بمب اتمی را در محل آزمایشی ترینیتی در جنوب نیومکزیکو منفجر کرد. حرارت شدید ناشی از این انفجار موجب ذوب شدن لایه‌های بالایی خاک شنی محیط اطراف به شکل یک شیشه سبزِ رادیواکتیو موسوم به ترینیتیت (Trinitite) تا فاصله‌ی 350 متری شده است.

فرضیه چگونگی شکل گیری ماه با بررسی ترکیبات ترینیتیت

مطالعات جدید نشان می‌دهند که آب و دیگر ترکیبات فرار در این ترینیتیت دقیقا مثل سنگ‌های ماه نادر و کمیاب هستند. ستاره‌شناسان بر این باورند که مواد تشکیل‌دهنده‌ی ماه در حدود 4.5 میلیارد سال قبل بر اثر یک یا چند برخورد بزرگ با اجسامی مانند زمین یا سیاره‌هایی به اندازه مریخ در فضا پرتاب شده‌اند. طبق این نظریه، احتمالا چنین برخوردهایی باعث ایجاد حرارت بسیار بالایی شده و در نهایت، ترکیبات فرار را از سنگ‌های تشکیل‌دهنده‌ی ماه بیرون کشیده است.

تحلیل و بررسی جدید محققان موسسه‌ی اقیانوس‌شناسی استریپس در دانشگاه کالیفرنیا بر روی ترینیتیت، این فرضیه را در مورد چگونگی شکل گیری ماه تقویت کرده است. پروفسور جیمز دی (James Day)، مولف ارشد تحقیق مذکور در این رابطه اظهار کرد که این مطالعات در اصل به ارائه‌ی شواهد تجربی در خصوص شکل گیری علائم مشاهده شده در ماه توسط فرایندهای بسیار داغ مانند انفجار اتمی سال 1945 پرداخته است.

محققان در این تحقیق که در مجله Science Advances نیز منتشر شده، تکه‌هایی از ترینیتیت را در مناطق مختلف این سایت بررسی کردند و با سنجش ایزوتوپ‌های مختلف مس در این شیشه اتمی به نتایج جدید در مورد چگونگی شکل گیری ماه دست پیدا کردند. گفتنی‌ست که مس در دمای بالا به سرعت تبخیر می‌شود. همچنین یافته‌های جدید نشان داد که تعبیر محققان از سنگ‌های ماه که توسط ماموریت آپولو به زمین آورده شود بود، صحت داشت.