آژانس فضایی اروپا برای جلوگیری از ازدیاد زباله های فضایی طراحی را برای مقابله با این مشکل ارایه داده است. در این طرح یک ماهواره به‌نام «بکسل مغناطیسی» زباله های فضایی را جمع‌آوری خواهد کرد.
شمارش این همه قطعات کار غیر ممکنی است اما براساس برآوردهایی که شده است تعداد این اشیا، ده‌ها میلیون عدد است که از بین آنها بیش از 500 هزار زباله فضایی در مدار زمین وجود دارد که با سرعت 29 هزار کیلومتر در ساعت در فضا سرگردان‌ هستند. در این شرایط برخورد یکی از قطعات زباله های فضایی به فضاپیماها، ماهواره‌ها و ایستگاه فضایی بین‌المللی خسارات جدی را به همراه خواهد داشت.

زباله های فضایی مانعی برای رسیدن به ستاره‌ها هستند. از هزاران قطعه پیچ و مهره‌‌ی فضاپیماها گرفته تا دستکش‌های فضانوردان و بازمانده‌های قطعات فضاپیماهای قبلی، اطراف زمین را تبدیل به زباله‌دان کرده‌اند. در صورتی که این زباله‌ها کمی پایین‌تر از جو زمین بودند، می‌سوختند و از بین می‌رفتند اما در مدار زمین این زباله‌ها برای سال‌ها باقی ‌می‌مانند؛ یک ماهواره کوچک تا 240 سال در فضا باقی می‌ماند. برای از بین بردن این زباله های فضایی دانشمندان راه حل‌هایی را پیشنهاد داده‌اند.

برای حل مشکل زباله‌های فضایی ایده‌های زیادی هست که یکی از بهترین راه‌حل‌ها ارسال آنها به جو زمین است که باعث می‎شود زباله‌ها سوخته و نابود شوند و همچنین قرار دادن زباله‌ها در مدار گورستان که پایین‌‌ترین مدار زمین است. امیلین فاباچر (Emilien Fabacher) یکی از محققان آژانس فضایی اروپا (ESA) و استاد دانشگاه تولوز (Toulouse) فرانسه است. او طرح مقابله با زباله‌های فضایی را به وسیله‌ی ابررسانایی که در دماهای بالا باعث ایجاد میدان مغناطیسی پرقدرت می‌شود، پیشنهاد کرده است. او می‌گوید برای بکسل مغناطیسی، ماهواره‌ها نیار به هیچ طراحی خاصی ندارند.

این بکسل مغناطیسی به ماهواره‌های منهدم‌شده چسبیده و بدون هیچ مشکلی آنها را از مدار خارج می‌کند. بکس مغناطیسی نیاز به هیچ ابزاری برای لمس و خرج کردن از مسیر برنامه‌ریزی ماهواره‌ها نیست. این وسیله هچنین می‌تواند برای انتخاب مناسب‌ترین مسیر برای ماهواره‌های فعال و یامشخص کردن زاویه تلسکوپ‌های فضایی، کاربرد داشته باشد.