روزنامه خراسان – صادق جهانی: «دارم با تو صحبت می‌کنم، حواست به من هست؟»، او حتی بعد از شنیدن این جمله هم حاضر نمی‌شود سرش را از روی گوشی‌اش برگرداند و می‌گوید: «حواسم هست، بگو دیگه!» احتمالا شما هم این روز‌ها با چنین افرادی مواجه شده‌اید، حالا آن فرد می‌تواند همکارتان باشد، رئیس‌تان، همسرتان، دوست‌تان یا …. در این بین، شما هم وقتی از سرکار خسته به منزل بر می‌گردید و سر میز یا سفره شام، مدام سرتان در تلفن همراه است و با کلمات مبهم به همسر یا فرزندتان پاسخ می‌دهید، گرفتار اختلال فابینگ شده‌اید.
«اِما سپپلو» روان شناس دانشگاه‌های استنفورد و ییل و نویسنده کتاب «مسیر خوشبختی» در همین باره می‌گوید: «یکی از پژوهش‌های اخیر ما نشان داد که بیش از ۱۷ درصد افراد حداقل چهار بار در روز در حضور دیگران و هنگام صحبت با آن‌ها دزدکی تلفن‌شان را چک می‌کنند. تقریباً ۳۲ درصد افراد نیز دو تا سه بار در روز فابینگ می‌کنند.»، اما این اختلال چیست، چه عوارضی دارد و راه‌های جلوگیری از فابینگ شدن چیست؟
فابینگ یعنی‌چه؟
فابینگ به عملی گفته می‌شود که افراد در محیط‌های اجتماعی و خانوادگی به جای توجه به دیگران به تلفن خود نگاه می‌کنند. این اختلال که یکی از عوارض استفاده بیش از حد از دنیای مجازی است، کلیت و کیفیت زندگی انسان‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
به گفته متخصصان سلامت روان، فرد مبتلا به این بیماری آن‌قدر غرق در تلفن‌همراه خود می‌شود که اطرافیان خود را از یاد می‌برد و به جای این‌که نگاه و توجه او، معطوف به اعضای خانواده، دوستان و اطرافیان باشد و لحظاتی را در حضور واقعی با دیگران به سر ببرد، صرفا به قاب چند اینچی موبایل و اتفاقات درون آن خلاصه می‌شود و روزی می‌رسد که دیگر هیچ‌فردی را در کنار خود نمی‌بیند و اگر کسی هم دور و برش باشد، آن‌ها هم به او بی‌توجه خواهند بود.
آیا شما هم یک فابینگی هستید؟
فردی که همزمان در حال مکالمه با دو نفر است، یکی با تلفن و دیگری با مخاطب رو به روی خود که به احتمال زیاد هم هیچ یک از این دو مکالمه را با موفقیت انجام نمی‌دهد و هر دو را ناقص به پایان می‌رساند، به اختلال فابینگ مبتلا شده است. همچنین فردی که در موقعیت‌های اجتماعی با تلفن‌همراه خود مشغول می‌شود، مثلا هنگام صرف وعده غذایی، گوشی را کنار بشقاب خود قرار می‌دهد یا در جمع دوستان و خانواده، مدام وسوسه می‌شود تا گوشی‌اش را چک کند، او هم به فابینگ مبتلا شده است.
فردی هم که بدون چک کردن تلفن اش نمی‌تواند صبحانه، ناهار یا شام را به پایان برساند، یک فابینگی است و این عامل، نشانه‌ای از دلهره و ترس از دست دادن پیام یا پستی در شبکه‌های اجتماعی می‌باشد. از موارد مطرح شده نتیجه می‌گیریم که مهم‌ترین نشانه مبتلایان به این بیماری نگاه‌های پیاپی، دزدکی و بی‌حدواندازه به تلفن‌همراه در هنگام تعامل و ارتباط با دیگران است.
با عوارض فابینگ آشنا شوید
به عنوان اولین عارضه ممکن است دیگران هم با شما مقابله به مثل کنند که البته این کار به ضرر خودشان هم تمام می‌شود و آن‌ها نیز با ابتلا به این عارضه خود را از لذت حضور و همنشینی با دیگران محروم می‌کنند و شاید هم به علت بی‌توجهی‌تان به آن‌ها ارتباط عاطفی و کلامی خود را با شما کم کنند و شما را در فهرست سیاه خود قرار دهند.
همچنین فابینگ در بلندمدت باعث آسیب به عواطف فردی، اجتماعی، خانوادگی و زناشویی می‌شود، به طوری‌که ارتباطات انسانی در برخی موارد رنگ قهر و خشونت به خود می‌گیرد. در ضمن، پدران و مادرانی که این راه را در پیش می‌گیرند، به جای آن‌که ساعاتی را در منزل به گفتگو، همنشینی و دورهمی با فرزندان اختصاص دهند، این شیوه را به فرزندان شان هم منتقل می‌کنند و فرزندان با الگوبرداری نامناسب از آن‌ها به این کار عادت و زندگی شبانه‌روزی خود را صرف گشت و گذار در دنیای مجازی می‌کنند.
۳ راه برای جلوگیری از ابتلا به فابینگ
غذای‌تان را بدون تلفن بخورید!
غذای تان را بدون این‌که تلفن‌همراه کنارتان باشد یا به آن دست بزنید، میل کنید یا تلفن‌تان را در حالت «دور از دسترس»، «پرواز» و «سکوت» قرار دهید. با تنظیم گوشی‌تان روی این حالت‌ها، هنگام معاشرت، استراحت و غذاخوردن پیامی دریافت نمی‌کنید یا متوجه پیام نمی‌شوید. اگر هم پیام و تماسی دریافت کردید، محترمانه به مخاطب‌تان بگویید بعد از صرف ناهار و شام و در یک زمان مناسب‌تر پاسخ گوی او هستید.
تلفن را از دسترس خود دور کنید
بعضی از ساعات روز، فاصله فیزیکی‌تان را با این وسیله بیشتر کنید مثلا آن را در اتاق و کشوی میز و جیب‌تان قرار دهید یا این‌که در زمان ارتباط با دیگران، هر وقت آن را چک کردید، دوباره حتما همان‌جا بگذارید و برگردید، این رفت و برگشت‌ها و طی کردن مدام این راه باعث می‌شود به مرور خسته شوید و از مراجعه دوباره به گوشی‌تان صرف نظر کنید.
خود را به چالش بکشید
در برخی موارد، تلفن خود را هنگام دریافت پیام و تماس دیگران، جواب ندهید و بعد از پایان همنشینی و مصاحبت با دیگران و لذت بردن از حضور در جمع خانواده، به مخاطب پیام و تماس‌تان بگویید که در آن لحظه امکان پاسخ گویی نبود یا طبق قراری با آن‌ها زمان خاصی را برای تبادل پیام در نظر بگیرید.
نکته پایانی
یادمان باشد اگرچه تلفن‌های هوشمند می‌توانند کار‌های بسیاری را برای ما انجام دهند، اما یک کار را نه تنها نمی‌توانند انجام دهند بلکه ممکن است بر آن تاثیر منفی بگذارند و آن حفظ روابط ما با افرادی است که دوست‌شان داریم.
برای نوشتن این مطلب از سایت عصرایران کمک گرفته شده است
