بازسازی گاو آروچ (auroch) که در عصر باستان زندگی می‌کرد، در دستور کار پژوهشگران اروپایی قرار گرفت. قرار است در صورت موفقیت پروژه، این گاو بار دیگر حیات بر روی زمین را تجربه کند.

دانشمندان اروپایی در تلاش هستند تا یک بار دیگر به گاو آروچ زندگی ببخشند. این گاو باستانی طی هزاران سال بر روی جلگه‌ها و سرزمین‌های سرسبز اروپا جولان می‌داده است. آخرین گونه از این گاو شگفت‌انگیز در حدود سال 1627 در جنگل‌های “جک تورو” واقع در کشور لهستان جان خود را از دست داد.

این گاو منقرض شده دارای قدی 7 فوتی بوده و به طور تقریبی 1000 کیلوگرم وزن داشته است. نقاشی‌های برجای مانده از این گاو که در غارهای اروپا یافت شده است، بیانگر این مهم هستند که گاو آروچ بخش مهمی از زندگی کشاورزی انسان‌های باستانی این مناطق بوده است.

بازسازی گاو آروچ در دو پروژه پیش می‌رود

پژوهشگران اروپایی از سال 2009 بر روی پروژه‌های پرورش گاوهایی فعالیت می‌کنند که همچنان DNA گاو آروچ را با خود حمل می‌نمایند. در واقع در حال حاضر دو برنامه به شکل همزمان درصدد هستند با اصلاح معکوس نژاد گاوهای موجود، در نهایت به گاو آروچ برسند.

در یکی از این پروژه‌ها که “عملیات توروس” نام دارد، بیش از 300 راس گوساله که حامل DNA گاو آروچ هستند انتخاب شده‌اند. طی نسل‌های مختلف، پژوهشگران سعی می‌کنند تا گاوهای موجود را به سمت گاوهایی ببرند که حامل بیشترین خصایص گاو آروچ شامل شرایط فیزیکی، رفتاری و ژنتیکی هستند.

در حال حاضر چند نژاد گاو در اروپا بیشترین اشتراکات را با گاو آروچ دارا هستند که از آن جمله می‌توان به نژاد Maremmana از ایتالیا و دو نژاد بالکانی Podolica و Busha اشاره کرد. پژوهشگران اروپایی انتظار ندارند که در نهایت یک گاو اروچ کامل را معرفی کنند، اما یقین دارند که تا حد ممکن به این گاو نزدیک خواهند شد.

برنامه دوم متعلق به کشور پرتقال است که که پروژه توروس نام دارد و برنامه‌ای شبیه به پروژه نخست را پیش می‌برد.

بازسازی گاو آروچ و برنامه‌های فوق، بخش مهمی از پروژه بازگردانی زندگی وحشی به اروپاست که درصدد معرفی مجدد گونه‌های حیوانی منقرض شده است. گونه‌هایی که نه تنها برای پایداری محیط زیست اهمیت دارند، بلکه می‌توانند در جذب توریست نقش مهمی ایفا نمایند.

به طور کلی گاوهای وحشی به مدت هزاران سال بر روی جلگه‌های اروپا به زندگی و چرا مشغول بوده‌اند و وجود این حیوان گیاه‌خوار و باز‌گرداندن نسل‌های منقرض شده می‌تواند در ترمیم جنگل‌ها و حفظ محیط زیست بسیار نقش‌آفرین باشد.