دیجیکالا: در حالی که ساختههای رباتیک دست بشر مریخ را برای یافتن نشانههای حیات باستانی و بررسی و آزمون شرایط حیات کاوش میکنند، برنامههای سکونت انسان روی مریخ هم ابعاد تازهتری به خود میگیرد. در این زمینه بهتازگی یک شرکت با نام «آبیبو» (ABIBOO) از طرح خود برای ساخت نخستین شهر مریخی رونمایی کرده است.
شرکت معماری «آبیبو» طراحی کاملی از برنامهی خود برای ساخت اولین شهر مریخی انجام داده است. نخستین شهرک بزرگ مریخی که «شهر نووآ» (Nüwa City) نامیده میشود، میتواند ۲۵۰ هزار نفر را در خود جای دهد و در امتداد و درون یک صخرهی عظیم ساخته خواهد شد. جایی که مردم بدون قرارگیری در معرض خطر تابش مرگبار کیهانی، به نور خورشید دسترسی خواهند داشت.
طبق اعلام شرکت آبیبو ساختوساز این شهر مریخی میتواند تا سال ۲۰۵۴ آغاز شود و اولین مهاجران بالقوهی آن احتمالا تا سال ۲۱۰۰ به آن نقل مکان خواهند کرد. اینطور که در رندرهای این شهر دیده میشود، فضای داخلی اتاقهای لوکس نووآ را نشان میدهد و فارغ از اینکه آیا هدف قرار دادن سال ۲۱۰۰ واقعگرایانه است یا خیر، بسیار تماشایی هستند.
به گفتهی آبیبو این شرکت تمهیدات لازم را برای چگونگی فعالیت مستقل یک شهر مریخی و تأمین نیازهای خود درنظر دارد. قرار داشتن در کنار یک صخره باعث میشود تا مهاجران در خانههای شخصی زندگی کنند و بخشهای دیگر شهر برای کشاورزی، دامپروری و تأمین انرژی مانند استفاده از آرایههای خورشیدی، استفاده شود.
هدف این است که یک تمدن پایدار در سطح مریخ ساخته شود و بتواند بدون نیاز به حملونقل پیوسته با زمین به حیات خود ادامه دهد. با این وجود هنوز برنامهی دقیقی برای چگونگی عملی شدن این ایده وجود ندارد. قطعا ادامهی مسیر دشوار خواهد بود. فشار جو در مریخ ۱ درصد فشار زمین، دما بسیار سرد و تابش پرتوهای کیهانی بالاست به گونهای که هر پوست بدون محافظی در معرض آن قرار بگیرد خواهد سوخت.
«آلفردو مونوز» (Alfredo Muñoz) بنیانگذار استودیوی معماری آبیبو گفت: «ما مجبور شدیم تا بسیاری از تحقیقات را بر اساس محاسبه و کار با دانشمندان انجام دهیم تا بفهمیم که در مریخ با چه شرایطی روبهرو خواهیم شد. روشن است که باید با چالشهایی روربهرو شویم که کاملا مختص شرایط مریخ است و یکی از آنها فعالیت در گرانش تنها یک سوم گرانش زمین است.»
با وجود این چالشها اما خوشبختانه کربن دیاکسید و آب در سطح مریخ وجود دارد. مونوز افزود: «آب یکی از مزیتهای بزرگی است که در مریخ داریم و کمک میکند تا بتوانیم مواد مناسب برای ساختوساز را بهدست آوریم. اساسا با آب و کربن دیاکسید میتوانیم کربن بسازیم و با کربن میتوانیم فولاد تولید کنیم.»
علاوه بر این تلاشهایی مانند تولید اکسیژن از جو مریخ که برای نخستینبار توسط ابزار ماکسی مریخنورد پشتکار انجام شد، امیدها به حضور پایدار در مریخ را افزایش داده است. طرح آبیبو این است که فقط از مواد تهیه شده از مریخ برای ساخت نخستین شهرک مریخی استفاده کند. پروژهی شهر جدید نووآ در مریخ بخشی از یک برنامهی علمی بزرگتر است که توسط انجمن مریخ (Mars Society) و با همکاری شبکهی سانت (SONet) که یک تیم بینالمللی از دانشمندان و دانشگاهیان است، سازماندهی میشود.
مونوز توضیح داد: «آنچه که با حرکت در مسیر توسعهی یک شهر کاملا پایدار در مریخ میآموزیم، ایدهها و بینش خوبی دربارهی کارهایی که میتوانیم به صورت متفاوت در زمین انجام دهیم برای ما به ارمغان میآورد.»
بسیاری از مردم علاقهی زیادی به حضور پایدار انسانی در مریخ دارند. از «کارل ساگان» (Carl Sagan) گرفته تا «رابرت زوبرین» (Robert Zubrin) و از علاقهمندن مریخ گرفته تا «ایلان ماسک» (Elon Musk) مدیرعامل اسپیسایکس، این علاقه بسیار شدید است.
در حالی که بهنظر میرسد برخی از تخمینهای ایلان ماسک خیلی بلندپروازانه باشد، اما این اتفاق نظر در حال افزایش است که هر شهر آینده در مریخ در نهایت باید خودکفا باشد. در غیر این صورت مردم ساکن در سیارهی سرخ هرگز مستقل از زمین نخواهند بود.