قصه تکفـا

یکشنبه، ۱۵ آبانماه ۱۳۸۴
ایتنا – هر چند که اطلاع‌رسانی دقیقی در خصوص تدوین کنندگان طرح انجام نشده، ولیکن آقای گوی‌آبادی بارها در جلسه خصوصی و عمومی، تدوین این طرح را به گروه خود نسبت داده است.

قصه تکفا
رضا علوی
اواخر سال 80 با تماس یکی از دوستان، از این طرح مطلع شدم. خبر را ظاهرا دکتر گوی‌آبادی داده بود و گفته بود برای کسب اطلاع از جزئیات طرح، به فلان آدرس مراجعه کنید. پیکی را روانه آدرس مورد نظر کردم، بعد از مدت کوتاهی، با یک عدد لوح فشرده(سی‌دی) بازگشت.
خوب طبیعتا بلافاصله سراغ محتویات سی‌دی رفتم. سی‌دی شامل یک سری فایل ورد و پی‌دی‌اف بود. فایل‌ها پراکنده و نامنظم روی یک سی‌دی ریخته شده بود. همه فایل‌ها را پرینت کردم.
اطلاعات موجود روی سی‌دی چیزی نبود جز پاورپوینت معروف تکفا که ده‌ها بار توسط آقایان جهانگرد، گوی‌آبادی، کریم‌زادگان و…. در جلسات و سمینارهای مختلف نمایش داده شده بود، و معروف شده بود به «پاورپوینت درخت تکفا».

آنچه مسلم است، طرح خیلی شتاب‌زده مطرح شد و شتاب‌زده‌تر اطلاع‌رسانی شد، و به این نگرانی دامن زد که تدوین طرح هم به همین شتاب‌زدگی انجام شده است. هر چند که اطلاع‌رسانی دقیقی در خصوص تدوین کنندگان طرح انجام نشده، ولیکن آقای گوی‌آبادی بارها در جلسه خصوصی و عمومی، تدوین این طرح را به گروه خود نسبت داده است.
به هر حال موضوع طرح، «توسعه و کاربری فناوری اطلاعات» بود، در حالی که حداقل استفاده از آی‌تی برای تشریح این طرح و اطلاع‌رسانی آن شده بود، و متاسفانه تدوین آن هم پشت درهای بسته توسط گروه‌هایی انجام شده بود که حداقل تجربه کار آی‌تی در بازار ایران را نداشته است.

قطعا برای اجرای طرح‌های اینچنینی که خارج از مجاری متداول و بدون دخالت رسمی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی تدوین می‌شود و بناست این طرح بودجه تبصره 13 قانون بودجه را جذب کند، نیاز به چیدن پازل(به تعبیر آقای برزگر) و یا تشکیل مثلث(به تعبیر آقای اروج‌زاده) دارد. هر چند که معتقدم آقایانی که اسمشان در اتاق فکر تکفا ذکر می‌شود، افراد جلوی صحنه هستند و در پشت صحنه، افرادی هستند که اغلب نامی از آنها در میان نیست.

به قول شاعر:
خشت اول که نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج
همه اذعان داریم که مشکل کشور، مدیریت و برنامه‌ریزی است، ولی کمتر سخن از سازمان مسئول این کار یعنی «سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی» به میان است. در حالی که گلوگاه، سازمان مدیریت است، و علت عدم موفقیت طرح‌هایی از این دست، سوءمدیریت در سازمان مدیریت است.
در حالی که طبق قانون، شورای عالی انفورماتیک، تا قبل از قانون جدید وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، متولی رسمی این حوزه محسوب می‌شود، کمترین تحرک از سوی این شورای در طرح تکفا دیده می‌شود، و اگر هم تحرکی بوده کاملا انفعالی بوده است، و چه بسا چنانچه بافت فرسوده این شورا بازسازی می‌شد، شاهد هرز رفتن منابع مالی و انسانی چه در بخش خصوصی و چه بخش دولتی در این حوزه نبودیم.

متاسفانه هر گونه انتقادی به این طرح، طی سال‌های اخیر توسط دبیر شورای عالی اطلاع‌رسانی، معادل سهم‌خواهی از بودجه تکفا تلقی شده، غافل از این که در صورت پذیرفتن این منطق، ایشان پذیرفته‌اند که کسانی که انتقاد نمی‌کنند سهم خویش را گرفته‌اند!
نکته مهم دیگری که قابل ذکر است، این که مدافعان طرح تکفا در دفاع از این طرح، چند برابر شدن حجم بازار سرمایه در این حوزه را دلیل خود می‌دانند، در صورتی که حجم قابل توجهی از این سرمایه در قالب پروژه‌های دولتی نیمه‌تمام، اغلب توسط شرکت‌های دولتی، حیف و میل شد که در گزارشات، کمترین اشاره‌ای به آن نمی‌شود. حجم قابل توجهی نیز از سرمایه تزریقی به این بخش در قالب خرید سخت‌افزاری‌های لوکس شد که تا به بهره‌برداری رسیدن دوباره باید به روز رسانی شوند.

خلاصه کلام اینکه در این طرح، کمترین توجه به مقوله آموزش و فرهنگ‌سازی شد، و نیز عدم طراحی مکانیزم درستی جهت ثبت ایده‌های این حوزه صورت گرفت.
بدون توجه به ضرورت زیرساخت‌های فرهنگی و آموزشی -قوانین و مقررات- فنی و مخابراتی، بر روی موج جهانی که در جهت توسعه این فناوری ایجاد شده بود سوار شدند و با تصور اینکه «وصف عیش، نصف عیش است!» بر طبل فناوری اطلاعات کوبیده شد.

دیدگاهتان را بنویسید

اجرا شده توسط: همیار وردپرس